New Ireland

Hoi allemaal,

Maandag zouden we met de boot naar New Ireland gaan, maar ik werd in de nacht ziek. Gelukkig is alles en iedereen hier heel felxibel dus konden we rustig een dagje later gaan. We hebben dus maandag gewoon rustig aan gedaan met wat films, beetje lezen en slapen.

Dinsdag zijn we dan toch vertrokken. We moesten vroeg opstaan om naar de haven in kokopo te gaan, waar we bij aankomst gelijk belaagd werden door mannen die ons op hu bootje wilden hebben. Dit was heel benauwend en zelfs een beetje eng. Gelukkig hadden we Beverly bij ons die de mannen op een duidelijke toon vertelde dat we al een afspraak met iemand hadden en dat ze weg konden gaan. Hierna werd het al gauw rustig. Na een boottocht van 1,5 uur kwamen we aan op New Ireland, waar we met een pickup naar een dorpje werden gebracht waar we moesten overstappen op een busje naar Dalom. Toen we aankwamen in het dorpje werden we opnieuw belaagd door mannen die ons in hun busje wilden hebben. Uiteindelijk is dat ook weer goed gekomen en zijn we veilig aangekomen in Dalom.

Dalom is een dorpje aan zee en rivier met een kleine homestay met een traditioneel gevlochten huisje. In dat huisje hebben we met z’n vieren geslapen. Wassen moest in het riviertje naast het huis, waar helder koud water stroomde en uitmondde in de warme zee. Hier hebben we heerlijk gezwommen en in de avond heeft de gastvrouw voor ons gekookt.

Woensdag werden we op tijd wakker, en na een ontbijtje zijn we een strandwandeling gaan maken naar een waterval lang allemaal kleine bronnetjes grondwater op het strand. Op het strand hebben we allemaal mooie schelpen verzameld en op de terugweg hebben we dolfijnen en de vogel van de vlag van New Ireland gezien. Dit is de rongo, een vogel die je maar weinig ziet dus we hadden geluk. Hierna zijn we gaan afkoelen in de zee en hebben we met surfboards gekloot op de golven. Aan de andere kant van de rivier waren er allemaal lokale kinderen aan het spelen. En na een tijdje ging Joeke ook meespelen. Het was heel schattig om te zien hoe normaal het ging en hoe de kinderen alles van Joeke overnamen.

Donderdag werden we al vroeg opgehaald door hetzelfde busje en zijn we langs drie bezienswaardigheden naar Kavieng gereden. Als eerste zijn we gestopt bij een dorpje waar tot twee jaar geleden een houtsnijder woonde, maar helaas hebben zijn zonen na zijn dood bijna al zijn werk verkocht. Dus we hebben maar een klein beetje van zijn werk kunnen zien. De tweede stop was bij een dorpje waar ze hele grote alen hebben. (Die zijn hier een stukje groter en dikker dan in Nederland.) We hadden twee blikjes vis meegenomen (van een bepaald merk, andere merken eten ze niet) en de mevrouw van het dorp heeft de alen gevoerd waardoor wij ze goed konden zien. Ze waren echt heel groot en dik, heel indrukwekkend. De laatste stop was bij een mega-boomhuis van drie verdiepingen. Helaas was de beheerder er niet dus konden we niet binnen kijken, maar de omvang van het huis was al indrukwekkend genoeg. Uiteindelijk zijn we na een korte blik op de markt in Kavieng met een bootje naar Nusa gegaan, dit was maar een kort tochtje van vijf minuten.

Nusa is een prachtig resort aan het strand met helder blauw water en palmbomen. Een heel groot verschil met hoe de meeste mensen hier leven, dus we moesten wel even schakelen. Maar we hebben er natuurlijk met volle teugen van genoten. Donderdag en vrijdag zijn we dus daar geweest, en hebben we een beetje gerelaxed, gezwommen, gekajakt en gepaddleboard. Het was allemaal superleuk.

Zaterdagochtend moesten we om vier uur opstaan, want onze vlucht naar Rabaul ging al om zes uur. In het donker zijn we met een bootje teruggegaan naar Kavieng, dit was al prachtig zo onder te sterren varen. Daarna met een busje naar het vliegveld en met het vliegtuig van Kavieng naar Rabaul. In het vliegtuig was het prachtig om naar buiten te kijken naar de opkomende zon en de roze wolken. Vanuit het vliegtuig hadden papa en Peter dolfijnen zien zwemmen, dus zijn we in Rabaul naar het strand gegaan en hebben we heel veel dolfijnen gezien. De rest van de dag hebben we gewoon een beetje rustig aan gedaan, omdat iedereen moe was van de reis.

Vandaag gaat Peter op reis voor een weekje voor werk, en wij gaan kijken in het dorp waar Beverly is opgegroeid. Vanaf dinsdag gaan wij met z’n vieren naar een ander klein resort, waar we tot vrijdag blijven. En dan gaan we alweer bijna naar huis, de tijd vliegt!

Tot snel!